Το άγχος του αποχωρισμού είναι μια φυσιολογική ψυχολογική εκδήλωση άγχους που την παρατηρούμε στην διάρκεια της βρεφικής ηλικίας αλλά και αργότερα. Συνήθως εμφανίζεται γύρω στον 8 μήνα και μπορεί να παραμείνει μέχρι το 3ο έτος.
Τα μωρά και τα μικρά παιδιά νιώθουν άγχος και δυσφορία όταν πρέπει ν΄αποχωριστούν από την μαμά τους, ή δεν βλέπουν τους γονείς ή τον φροντιστή τους ή ακόμα όταν χάνεται η σωματική επαφή με αυτούς. Για παράδειγμα το παιδί σας είναι πιο απαιτητικό όταν πρέπει να φύγετε. Κλαίει ή κολλάει πάνω σας όταν βρεθεί σε μια νέα κατάσταση (κυρίως μεταξύ 6 μηνών και 3 ετών). Αρνείται να κοιμηθεί εκτός κι αν μείνετε δίπλα του εσείς ή κάποιο άλλο άτομο που συνήθως τον φροντίζει.
Ξυπνά κλαίγοντας ενώ κοιμόταν όλη τη νύχτα.
Να ξέρετε ότι είναι απολύτως φυσιολογικό για το μωρό ή το μικρό παιδί σας να αισθάνεται άγχος όταν δεν είστε κοντά του. Να είστε ευγενικοί και συμπονετικοί.
Το παιδί σ΄αυτή την πρώιμη περίοδο, δεν μπορεί να κατανοήσει τον αποχωρισμό σαν μια απουσία προσωρινή γι αυτό και αντιδρά έντονα πολλές φορές.
Οι αντιδράσεις μπορούν να διαφέρουν από παιδί σε παιδί, ανάλογα με την ηλικία και την δυνατότητα που διαθέτει για να αυτορυθμίζεται σε στρεσσογόνα γεγονότα.
Για παράδειγμα άλλα παιδιά χαμηλώνουν τα μάτια, άλλα κρύβουν το πρόσωπο, άλλα αρχίζουν το κλάμμα ενώ άλλα προσπαθούν να γατζωθούν από τον γονέα.
Αυτό το άγχος που αποτελεί μέρος της εξέλιξης του παιδιού, μπορεί να γίνει μια μακροχρόνια συμπεριφορά κλάμματος διαμαρτυρίας, αναζήτησης των γονέων καθώς και εκδηλώσεις αναστολής στο παιχνίδι και στην κοινωνική επαφή όταν υπάρχουν κάποιες συγκεκριμμένες συνθήκες π.χ μεγάλες αιφνίδιες απουσίες των γονέων, σημαντικά γεγονότα ζωής στην οικογένεια κλπ. Στην περίπτωση αυτή ο γονέας μπορεί να ζητήσει την υποστήριξη μέσα από την συμβουλευτική με Ψυχολόγο.
Κάτι που χρειάζεται να γνωρίζετε, είναι ότι το «άγχος του αποχωρισμού», που έγινε αντικείμενο μακρόχρονων μελετών, σηματοδοτεί ένα βασικό στάδιο στην ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού τόσο στο συναισθηματικό όσο και στο γνωστικό επίπεδο. Η εκδήλωσή του, προυποθέτει μια φυσιολογική προσκόλληση στην μητέρα ή τροφό και την ικανότητα διάκρισης μεταξύ των οικείων ατόμων που βρίσκονται στο περιβάλλον του..
Ας μην ξεχνάμε ότι το συναίσθημα του φόβου και του άγχους που συνδέονται με την μοναξιά είναι απαραίτητα για την προσαρμογή και επιβίωση.
Από την ηλικία των 9-12 μηνών μέχρι τους 18-24 μήνες το παιδί αρχίζει να κατακτά γνωστικές ικανότητες που του επιτρέπουν να κατανοεί καλύτερα τους μικρούς αποχωρισμούς από την μαμά ή τροφό και να μπορεί να την αναπαριστά νοητικά όταν αυτή λείπει.Την κουβαλά μέσα του και αυτό είναι βοηθητικό για να διαχειρίζεται το άγχος του..
Εδώ καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλη σημασία έχει ν΄αναπτύσσεται ένας ασφαλής συναισθηματικός δεσμός, στο πρώτο έτος της ζωής του μωρού με την μητρική ή άλλη σημαντική φιγούρα. Είναι η βάση ασφάλειας, που θα το βοηθήσει να δημιουργήσει στη ζωή του, ποιοτικές εμπειρίες σχέσεων με άλλα πρόσωπα.
Ζήστε λοπόν άφοβα τις στιγμές με το μωρό σας κατανοώντας τις αντιδράσεις του και χαρίζοντας αυτή την τροφοδοτική επαφή με όλες τις αισθήσεις. Μια υγιής προσκόληση του μωρού μαζί σας, θα αποτελέσει εκείνη την πρωταρχική εμπειρία που θα γίνει η πυξίδα του αργότερα για να εξερευνήσει τον κόσμο, και ν΄αναπτύξει την φιλοπεριέργεια που θα το βοηθήσουν στην μάθηση.
Το παρόν άρθρο έχει αναρτηθεί στο blog HappyChoice.gr