Πότε ξεκινά η γονεικότητα? Οταν γινόμαστε γονείς είναι η συνηθισμένη απάντηση. Η αλήθεια είναι, ότι ο γονεικός ρόλος, χτίζεται με τρόπο φαντασιακό από τον καιρό που είμαστε μικρά παιδιά. Εκεί αντλούμε εμπειρία για τον ρόλο του γονέα, μέσα από το πως λειτούργησαν σ΄ αυτόν τον ρόλο οι δικοί μας γονείς. Εμπλουτίζεται μέσα από την βιωματική μας ιστορία σαν παιδιά και το πως σχετισθήκαμε με τους γονείς μας στις διάφορες φάσεις της ανάπτυξης. Με σύμμαχο την φαντασία μας, περάσαμε αυτό τον ρόλο στα παιχνίδια μας. Γίναμε καλοπροαίρετοι, αυστηροί, συμπονετικοί γονείς για τις κούκλες, τα "μωρά" μας. Μοιράσαμε ρόλους, προσπαθήσαμε να επανορθώσουμε τραύματα ή ν΄αναβιώσουμε μέσα από το παιχνίδι σκηνές που ζήσαμε με τους δικούς μας γονείς, που μας πλήγωσαν ή αντίθετα μας πρόσφεραν απλόχερα την αγάπη. Οταν μία γυναίκα ή άντρας αποκτά ή υιοθετεί ένα παιδί, έχει ήδη διαγράψει μια προσωπική πορεία προς την γονεικότητα.
Παρόλα αυτά με την απόκτηση του πραγματικού μωρού, η γονεικότητα παίρνει συγκεκριμένη μορφή και έχει συγκεκριμένες λειτουργίες. Οταν μιλάμε για γονεικότητα μιλάμε για έξι βασικες λειτουργίες οι οποίες όσο πιο ξεκάθαρες είναι για τον γονέα, τόσο καλύτερα μπορεί να συνειδητοποιήσει τι χρειάζεται σαν υποστήριξη στην γονεικότητα για ν΄ανταποκριθεί καλύτερα στις ανάγκες του μωρού αλλά και στις δικές του. Οι λειτουργίες αυτές είναι: Η προστατευτικότητα Η συναισθηματικότητα Η ρυθμιστικότητα Η κανονιστικότητα Η πρόβλεψη και το άνοιγμα της δυάδας
Κάθε μία από τις παραπάνω λειτουργίες είναι βασικές για την δημιουργία πρόσδεσης με το μωρό και την υποστήριξη για μια σχέση τροφοδοτική ανάμεσα σε γονείς και παιδί. Δυστυχώς γι' αυτά τα θέματα δεν υπάρχει επαρκής ενημέρωση /προετοιμασία των γονέων πριν την γέννηση του παιδιού ή κατά την διάρκεια των πρώτων μηνών.
Φαντασθείτε έναν γονέα, που σαν ενήλικας, έχει πολλά ανώριμα κομμάτια να διαχειρισθεί ο ίδιος και ταυτόχρονα καλείται να καλύψει ζωτικές ανάγκες συμπεριλαμβανομένων των συναισθηματικών ενός παιδιού. Γιατί είναι τόσο σημαντικό να μιλάμε για τον γονεϊκό ρόλο πρώιμα? Γιατί αυτό δημιουργεί τους προστατευτικούς εκείνους παράγοντες, ώστε η αγάπη του γονέα να μην περιοριστεί σε επιφανειακή κάλυψη αναγκών, αλλά να δημιουργήσει σταθερούς δεσμούς αγάπης και ουσιαστικής επικοινωνίας, προσφέροντας παράλληλα στήριξη σε θέματα αυτογνωσίας και προσωπικής ωριμότητας. Η πρώιμη παρέμβαση λοιπόν ενισχύει τον γονέα στο πολύπλευρο και πολυσήμαντο έργο του. Ενας γονέας που εξελίσσεται συναισθηματικά και όχι μόνο και μπορεί ν-ανταποκριθεί κατάλληλα στις ανάγκες του παιδιού, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να προσφέρει ο γονέας στο μωρό, στο παιδι, στον έφηβο και στον αυριανό Ενήλικα.
